Sex Education sa Pilipinas

Ni Maci Norenz Golez Ilicito

Iba’t-iba ang ibinibigay na kahulugan ng iba’t ibang sector sa sex education. Para sa mga Filipinong guro, ito ay instruksyon at pagsasanay para sa mga mag-aaral tungkol sa sex at sexualidad, upang matulungan silang makabuo ng mga “normal at mabuting pananaw tungkol sa sex (Fontanilla, 2003). Para sa Catholic Bishops’ Conference of the Philippines

(CBCP), ang edukasyon ng kabataan ay karapatan ng kanilang magulan (Sangguniang Laiko ng Pilipinas, 1999). Ayon sa Sexuality Information and Education Council of the United States (SIECUS), ito ay ang panghabang-buhay na pagkalap ng impormasyon at pagbubuo ng pananaw tungkol mga siyentipiko at sikolohikal na aspeto ng sexualidad sa pamamagitan ng kumprehensibong sex education (Sexuality Education Q & A, n.d.).

Pinapakita ng iba’t ibang pananaw na ito ang iba’t ibang paniniwala ukol sa pagtuturo ng sex at sexualidad sa mga bata. Noong 2006, naghanda ng mga modyul ang Kagawaran ng Edukasyon (DepEd). Nagprotesta ang Catholic Bishops’

Conference of the Philippines (CBCP), at nagkaroon ng tug-of-war sa pagitan ng dalawang panig para sa mga modyul na ito. Sa huli, may mga ilang paaralan ang naglagay ng sex education sa kanilang kurikulo, ngunit ang kurso ay hindi sing-organisa kung ang mga modyul ay naaprubahan (Punay, 2006).

Nabuhay ang debate noong 2008, nang ihain ng DepEd ang Reproductive Health and Development Act of 2008 (RH Bill). Ito ay may kasamang probisyon para sa reproductive health education para sa kabataan (Lagman, 2008). Tulad ng inaasahan, laban dito ang Simbahan at iba pang relihiyosong pangkat. Ayon sa Simbahan ang RH Bill ay “anti-life” sapagkat ayon sa doktrina, ang buhay ng isang tao ay nagsisimula sa pertilisasyon ng itlog sa matris ng babae Pinalalaganap din daw ng sex education ang pre-marital sex (PMS). (Church reply to the reproductive health bill, 2008).

Ang sex education ay pinaniniwalaang mahalaga dahil sa mga isyung bumabagabag sa lipunan. Ayon sa bagong Young Adult Fertility and Sexuality Study (YAFS3), ang mga trend sa PMS at pagbubuntis ng kabataan ay lumaki mula taong 1994 hanggang 2002. Sa katotohanan, ang bilang ng mga 15-19 taong gulang na mga bata ay lumaki ng 45%. 23.1% ng kabataan ay nakapagtalik na. Hindi ito ganoon kalaki ang bilang na ito kumpara sa ibang bansa, ngunit para sa isang bansang “moral,” isa itong nakakabagabag na isyu. Bukod pa rito apat mula sa sampung ipinapanganak na sanggol ay hindi pinlano (Demographic Research and Development Foundation, Inc, 2004). Ang aksidenteng pagbubuntis ay nagtutulak sa mga bata na mag-drop out sa paaralan (Sobritechea et al., 2005). 18% ng mga babae at 21% ng mga lalaki lamang ang naghanap ng tulong para sa mga problema sa reproduktibong kalusugan. Bagaman karamihan ng kabataan ay may ilang kaalaman tungkol sa AIDS, 73.4% sa kanila ang nainiwalang hindi sila makakakuha nito at 27.8% ang nainiwalang may lunas ito. Ang panghuling bilang ay isang malaking pagkakaiba sa pigura noong 1994 (12.5%). Sa madaling salita, kulang ang kaalaman ng kabataan ukol sa reproduktibong kalusugan (Demographic Research and Development Foundation, Inc, 2004).

Iminungkahi ng mga pag-aaral tulad ng YAFS3 na kailangan ng mga interbensyon tulad ng sex education.

May iba’t ibang paraan ng pagtuturo ng sex education sa iba’t ibang bahagi ng mundo. Maaari itong igrupo sa apat: tradisyunal, abstinence-only, abstinence-plus, at kumprehensibo. Ang tradisyunal na paraan ay nakatuon sa biolohikal na aspeto ng sexualidad, tulad ng mga proseso ng katawan (e.g. regla), ngunit walang pansin sa mga sikolohikal na aspeto. Ang abstinence-only na paraan ay nagtuturong abstinence o pag-iwas sa pakikipagtalik ang tanging opsyon. Nagbibigay ito ng impormasyon tungkol sa kontrsepsyon, ngunit ipinapakita lang kung paano ito maaaring mabigo.

Ang abstinence-plus ay nagtuturo ng abstinence bilang pinakamainam na opsyon, ngunit nagbibigay din ng impormasyon tungkol sa “mas ligtas” na pakikipagtalik. Ang kumprehensibong paraan na inaadbokasya ng SIECUS ay nagbibigay ng buong rebyu ng lahat ng maaaring gamiting paraan ng ligtas na pakikipagtalik. Hindi ito nagpopromota ng natatanging kodigo ng mga etika (Sobritchea et. al, 2005).

Marami nang mga pag-aaral ang nagsasabing ang tradisyunal na paraan ay hindi mabisa. Ang pagturo ay dapat nakabase sa impormasyon at hindi sa pananakot (Demographic Research and Development Foundation, Inc, 2004).

Kung ang layunin ng sex education ay maiawasan ang pagbubuntis ng kabataan at STD, ngunit hindi PMS, masasabing ang abstinence-plus at kumprehensibong paraan ang pinakaepektibo. Ang Netherlands, kung saan pinakamababa ang mga bilang ng pagbubuntis at AIDS ay pinakamababa sa buong mundo, ay gumagamit ng abstinence-plus. Mas mababa rin ang kaso ng aborsyon dito. Sa katotohanan, ang mga tinedyer nila ay nagtatalik sa unang pagkakataon sa mas matandang edad, 17.7 taon, kumpara sa 16.3 taon ng United States (na gumagamit ng abstinence-only). Sa gayon, hindi masasabing nagpropromota ng pagkahilig sa sex ang sex education.

Ganito ang kaso sa mga bansa told ng Netherlands kung saan tanggap ang mga mas liberal na ugali ukol sa sex. Iba ang kaso sa Pilipinas, kung saan halos lahat ng tao ay Katoliko or Kristyano.

Ang sex education na iminumungkahi ng RH Bill ay tatalakakay sa PMS, komersyal na sex, aborsyon, homosexualidad, mga epekto ng di protektadong sex, mga sikolohikal at emosyonal na aspeto ng sexualidad ng mga kabataan, STD, at mga benepisyo ng abstinence (Lagman 2008). Makikita nating na sa gitna ng abstinence-only ang core ng pinaplanong kurikulo, bagaman mas kumprehensibo ito, gaya ng abstinence-plus.

Gayunpaman, hindi ito tanggap ng ibang sektor gaya ng mga relihiyosong grupo tulad ng Katolikong Simbahan. Inaasahan naming makakagawa ng negosasyon, alang-alang sa mga lumalaking problema ng mga isyung reproduktibo at sekswal ng kabataan.

Itinuturo ang sex education sa ilang paaralan. Kwestyonable nga lamang ang kredibilidad ng mga programang ito. Isang sarbey na ginawa sa Lungsod ng Davao ang nagpakitang hindi tiwala ang mga mag-aaral sa kakayanan ng kanilang mga guro (Fernandez, 2007). Isang teksbuk na ginagamit ng isang pampublikong paaralan sa Pampanga ang nagmumungkahi ng paggamit ng mga talong at saging sa instruksyong ng paggamit ng condom (Esguerra & Papa, 2006).

Naglalayon ang RH Bill na magkaroon ng unipormeng programa ng sex education gamit ang abstinence-only na paraan. Paano magiging matagumpay ang planong ito?

Ayon kina Batangan et al (2001), ang pormal na sex education ay dapat magsimula oras na “mature” na ang mag-aaral. Nais ng RH Bill na simulan ang pagtuturo sa mga mag-aaral ng Grade 5. Sa ganitong paraan, nagiging handa ang mga bata sa pagdating pagbibinata at pagdadalaga (puberty).

May apat na aspeto ang sexualidad ng mga tao – biolohikal, sikolohikal, socio-kultural, at moral. Mahalaga ang mga ito sa pag-unlad ng sexualidad bilang integral na bahagi ng personalidad. Sa gayon, dito dapat umikot ang sex education (Fontanilla, 2003).

Ayon kina Kirby, Atler, at Scales (1970) (sipi ni Fontanilla, 2003), ito ang mga layunin ng sex education:

• Magbigay ng impormasyon ukol sa sex at sexualidad
• Tulungan ang mga mag-aaral na gumawa ng matinong desisyon ukol sa kanilang sexualidad
• Tulungan ang mga mag-aaral na maunawaan at matanggap ang iba’t ibang sexual lifestyle
• Mabawasan ang suliraning nag-uugat sa sexualidad

Ang akmang guro para sa sex education ay dapat propesyonal, maalam, at kumportable sa kanyang paksa. Dapat ay pinahahalagahan niya ang kanyang mga estudyante (Sobritchea et. al, 2005).

Napakita ng ibang bansa na ang abstinence-plus na paraan ang pinakaepektibo, ngunit hindi naman ibig sabihin nito’y ganito rin ang kaso sa Pilipinas. Ang mga bilang ng kaganapan ng PMS, pagbubuntis ng mga kabataan, at STD sa Pilipinas ay di sing-taas ng sa ibang bansa tulad ng United States, ngunit nakakabagabag pa rin ito. Maaari itong malunasan ng programang sex education ng RH Bill. Kailangan na lang itong maaprubahan.

Pinaniniwalaan ng Simbahang Katoliko na ang sex education ay karapatan ng mga magulang. Gayunpaman, maaaring magkaroon ng kompromiso. Maaaring makisali ang mga magulang sa programa. Nag mga paaaralan ay dapat maging tulay sa pagitan ng mga magulang at anak (Aguilar, 2002). Sabi rin nina Gurian (2001) na mas epektibo ang sex education kung magkakasama ang mga magulang, guro, at iba pang counsellor sa pagtuturo.

Ang mga isyu tulad ng PMS, teenage pregnancy, at problema reproduktibong kalusugan ay mga totoong banta sa kabataan g Pilipinas. Mahalagang pagtuunan ng pansin ang edukasyong pansexualidad sapagkat mga esensyal na aspeto ito ng buhay.

Sanggunian

Aguilar, E.J.T., F. Amadra-Nolasco., & J.E. Bersales. (2002). Breaking the mold: Promoting young people’s reproductive health: Final report of the young people’s reproductive health project (2000002). Cebu City: University of San Carlos Sociology-Anthropology Research Group, Department of Sociology and Anthropology.

Batangan, M.T.U., H. Cabano-Espanola, M.L Tan. (2001). Love and desire: Young Filipinos and sexual risks. Diliman, Q.C.: University of the Philippines University Center for Women’s Studies.

Church reply to reproductive health bill (2008 August 16). The Philippine Daily Inquirer. Retrieved from http://opinion.inquirer.net/inquireropinion/talkofthetown/view/20080816-155092/Church-reply-to-reproductive-health-bill-facts-fallacies.

Demographic Research and Development Foundation, Inc. (2004) Youth sex and risk behavior in the Philippines: A report on a nationwide study: 2002 Young adult fertility and sexuality study (YAFS3). Diliman, QC: University of the Philippines Population Institute.

Esguerra, C.V. & A. Papa (2006, June 28). Talong, banana in sex ed classes. The Philippine Daily Inquirer, pp. A1, A5.

Fernandez, R.A (2007 January 15). Davao City students want credible teachers on sex education. The Philippine Star, pp. A24, A25.

Fontanilla, M.A.C. (2003). Instructional modules on sex education for college students. Sampaloc, Manila: Rex Bookstore, Inc.

Gurian M., P. Henley, T. Trueman. (2001). Boys and girls learn differently: A guide for teachers and parents. San Francisco, CA: Jossey-Bass.

Lagman, E. (2008 August 3). Reproductive health bill: Facts, fallacies. The Philippine Daily Inquirer. Retrieved from http://opinion.inquirer.net/inquireropinion/talkofthetown/view/20080803-152296/Reproductive-health-bill-Facts-fallacies.

Lerman, E. (2000). Safer sex: The new morality. Buena Park, CA: Morning Glory Press.

Sangguiniang Laiko ng Pilipinas: Church of Home Committee (1999). Sex education in the family: A church of the home committee manual. Manila: Catholic Bishops Conference of the Philippines.

Sexuality Education Q&A. (n.d.). In Sexuality Education and Information Council of the United States. Retrieved August 12, 2008, from http://www.siecus.org/index.cfm?fuseaction=page.viewpage&pageid=521&grandparentID=477&parentID=514.

Sobritchea, C.I., et. al. (2005). Training modules for sexuality education and reproductive health. Diliman QC: University of the Philippines University Center for Women’s Studies Foundation, Inc.

Larawan http://farm1.static.flickr.com/ http://puppyluvdc.com/